گاندو

من و بغل کن عشقِ من که خاکِ مادری تویی
کجا برم بدونِ تو که عشقِ آخری تویی
تو سرپناهِ خستگی من باش من دلم پُره
یه وقتا آدم از دوست و دشمن زخم میخوره
عشق به خاکت فرقی با مادر نداره
خاک یه آتیشه که خاکستر نداره
چه کوه هایی نزاشتن رو سرِ این خونه خاکستر بباره
عشق، یعنی پروانه و آتیش و بارون
عشق، یعنی غواصی توو خاک بیابون
مثِ دل گرمی دادن به رفیقت تووی سرمای زمستون
شکستن از شکسته پنهون نیست
گذشتن از گذشته آسون نیست
جواب تشنگی که بارون، بارون نیست
عشق به خاکت فرقی با مادر نداره
خاک یه آتیشه که خاکستر نداره
چه کوه هایی نزاشتن رو سرِ این خونه خاکستر بباره
عشق، یعنی پروانه و آتیش و بارون
عشق، یعنی غواصی توو خاک بیابون
مثِ دل گرمی دادن به رفیقت تووی سرمای زمستون