زیبای زشت من

زیبای زشتِ من ، در آیین خشتِ من
در وارونگی نهان ، پنهان گشته‌ عشقِ من
هی گفتم برو نمان ، رفتی ماندنِ مرا
کج فهمیده بود شعر آواز خواندنِ مرا
من خود جاهلم به اینکه چیست خواسته‌ یِ دلم
در سردرگُمی مرا حیران کرده ای ولم
دارد چین میخورد کم کم پیشانی ام
من هی مینویسمت تو هی میخوانی ام
آسمون ببارش که ، اسمِ حالِ من عشقه
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که ، اسمِ حالِ من عشقه
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که
پرت و پلا نوشتنم بلکه این سکوتو بشکنم
میخوام صدای خندتو با همه گوشا بشنوم
اشاره کن صدا بزن ، درد و دلاتو ساز کن
اتاقِ تاریکِ منو ، پنجره هاشو باز کن
بزن به بیخیالی و ، سر به سرم بذار باز
بگو ولت نمیکنم، پاشنه درو درار باز
باز میخوام که جونِ من بشه ، قسمِ حرفِ راستت
انقده عاشقم بشی ، که قلبِ دنیا وایسته
آسمون ببارش که ، اسمِ حالِ من عشقه
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که ، اسمِ حالِ من عشقه
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که ، اسمِ حالِ من عشقه
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که ، اسمِ حالِ من عشقه
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که …
عاشقم نبود توو فال ، اسممو نمینوشت که