فراموش کن

خوشا آن دم که مرا باده ی نابی بدیو
خوشا آن دم که مرا درد شرابی بدیو
خوشا آنجا که لبا لب شوم از بوی تو خواب
خنک آنجا بنشینم لب آن رود شراب
خوشا آن دم که مرا باده نابی بدیو
خوشا آن دم که مرا درد شرابی بدی و
خوشا آنجا که لبا لب شوم از بوی تو خواب
خنک آنجا بنشینم لب آن رود شراب
نوش کن مرا مرا فراموش کن
نوش کن مرا مرا دوباره مدهوش کن
نوش کن مرا ز خاطرت فراموش کن
نوش کن مرا به هر بهانه خاموش کن
حال آن دارم که امشب می پرست
پای کوبان تا سحر جامی به دست
سر به سر باده به باده مست مست
هی زنم می تا ببازم هر چه هست
هی زنم می تا ببازم هر چه هست
حال آن دارم که امشب می پرست
پای کوبان تا سحر جامی به دست
سر به سر باده به باده مست مست
هی زنم می تا ببازم هر چه هست
هی زنم می تا ببازم هر چه هست
نوش کن مرا مرا فراموش کن
نوش کن مرا مرا دوباره مدهوش کن
نوش کن مرا ز خاطرت فراموش کن
نوش کن مرا به هر بهانه خاموش کن