من‌ خود اونیم که هر شب بغضمو قورت میدم
من شبام‌سیاه و تاره روشنایی واسه من فقط یه خیاله
من خوبی ندیدم حتی خوانوادم میدن فریبم
من‌یه‌جوونه پیره پیرم که از همه بریده‌شده امیدم
وقتی خدا پشتم بود و ندیدم
تو این پاییزم تنها و غریبم
مثل یه جوونی که هیچ سودی نداره
حتی افتاده از چشم خوانواده
نمیدونم کی دوستمه کی دشمنمه
نمیدونم کی با منه کی پشت منه
وقتی مشکلاتم نمیزارن بخوابم
اونوقت بابام فکر میکنه من رو به راهم
تفصیره اون نیست من جوون بدیم
جوونی که دنبال پول نیست
همه دنیاش شده یه اشک رو گونه
آرزویی نداره همه فکرش این بوده
که تو زندگیش به هدفش برسه
نمیتونه بخوابه همش توی این حسه
که نکنه نشه و سر شکسته‌شه
اونوقت همه درا روم بسته‌‌شه

من باختم دوباره بدون ترس تا همیشه
یه آدم پر از بغض که تاریکه مسیرش
که حالش تا ابد دیگه خوب نمیشه
هیچکی درکم نمیکنه
هیپکی یه ذره از غمم کم نمیکنه
هزار تا چرا توی ذهن منه
که چرا من نباشم یکی مثل همه
چرا اینقدر شبام سیاه و تاره
چرا راحت سر نزارم رو بالش
چرا‌همه بهم دروغ میگن و میرن
چرا از همه بریده‌شده امیدم
چرا‌اینقدر چرا توی سر منه
چرا‌فکر‌ میکنم روزای آخرمه
چرا‌دنیا واسم یه حس غریبه
یادم نبود که خدا پشت منه
من باختم دوباره بدون ترس تا همیشه
یه آدم پر از بغض که تاریکه مسیرش
که حالش تا ابد دیگه خوب نمیشه